بهت افتخار میکنم، همین و بس..

بنده بزودی شما رو در حال قدم زدن توو محوطه ی دانشگاه میبینم، شما رو در حال آبپاشی به گلای قشنگه باغچه ی جلوی خونه‌ت میبینم، در حالی که کوروش داره با دوستاش دوچرخه سواری میکنه و شما داری برای خانومه «اگنس، لی‌لی یا الیزابت» همسایه ی کناریت دست تکون میدی.

من شما رو جای خیلی خوبی میبینم خانوم💚

مینا جان میدونی که منم اوضاعم جهنمی هست (همسرم سرطان داره و لامصب سه ساله درگیریم و درمان نمیشه و خیلی اوضاع وحشتناکه)  و قشنگ میفهمم معده قاطی کرده یعنی چی. کلینیوم سی یه دارو هست که معمولا بدون نسخه میدن. یه سر به سی وی اس بزن. کم عارضه ترین دارو هست برا معده (مثل استومینوفن میمونه. خیلی سبک هست و بی نسخه میشه خرید) و آرامش بخش هم هست. ۲۰ دقیقه قبل غذا بخور. تا روزی ۴ بار میشه خورد. من ۳ روز اول با هر وعده غذا میخوردم. الان بهترم روزی یک دونه میخورم.

برای سختی ها، مینا مهاجرت همینه. برو وبلاگ چندتا مهاجر را بخون. همشون سال اول یا دوم به مشاور مراجعه کردن و تحت درمان بودن. ولی الان بعد از مثلا ۵ سال بودن توی اون کشور عاااااالی هستن. شااااااااد و خوشبخت.  هر کسی سختی های مهاجرتش فرق داره. ولی لامصب سخته. و میفهمم تو سختی اصلیت بابت همسرت هست.

کوروش چطوره؟ خوشحالم که با مدرسش کنار اومده و شاده. ایشالله همیشه شاد باشه.

خیلی خوب میکنی تو وبلاگ مینویسی. اینستا خوبه ها. ولی وبلاگ اصلا یه چی دیگست.

برای حرف سیاوش هم، خوب کردی جواب ندادی. راستش الان اصلا وقت جواب دادن به این سوال نیست. الان انرژیت باید روی مسایل اصلی زندگی اونجا باشه. وقتی جا افتادی و راه و چاه را فهمیدی میتونی باهاش در این زمینه صحبت کنی.

بعدم الان بگی آره جدا شیم، وعه این مردا اون روی گهشون را نشون میدن. فعلا هم که هم خونه هستین. اصلا فاجعه میشه.

یه ذره صبر کن.   شایدم دیدی تلاشها و کالج رفتن تو رو دید. اونم یه تکونی به خودش داد و رفت کالج یا اصلا رفت یه جا سر کار.

آقا اینها تماما نظرهای شخصی منه. انشالله کمکت کرده باشه. ولی اگر جایی دارم اشتباه حرف میزنم ببخشید. آخرش که جای تو نیستیم. قطعا خودت بهترین تصمیم را همیشه میگیری. ولی کلینیوم سی عالیه. عکسش را اینستا برات میفرستم

سلام مینا جان 

تو نمی‌دونی چقدر حس قدرت و قوی بودن از نوشته‌ات بارید به قلب من...

با همه‌ی مشکلاتت داری راه خودتو پیدا میکنی و میری جلو، دیگه چی میخوای؟! من مطمئنم که از پس این روزای مچاله‌کننده یه مینای قوی که به خودش افتخار میکنه پر و بال میگیره و میاد بیرون 

چقدر خوشحالم برای کوروش عزیز که اونم داره عین خودت قوی و مرد سختی‌هاشو پشت سر میذاره و قدم به قدم بزرگ میشه...

امیدوارم روزهای روشن زندگیت نزدیک باشن و تو به این روزات با لبخندی هرچند تلخ نگاه کنی و از اینکه گذشتن و این مینا ازشون متولد شد خوشحال باشی💚🌷❤️

مینا جانم

هر روز سر میزدم ببینم نوشتی یا نه

من واقعیتشو بخوام بگم واقعا اینده خوبی رو برات متصورم..تصمیمت هم درسته بنظرم.اینکه فعلا درگیر تنش نکنی خودت رو تا بتونی جای پات رو محکمتر کنی اونجا

تا اونموقع تکلیف همسرت هم با خودش روشنتر میشه و توراحتتر میتونی تصمیم بگیری..

خواستم بگم لذت ببر از بودنت در اون کشور..ارزوی خیلی ها رو داری زندگی میکنی که دیدم خودت تهش گفتی..

حقتو میگیری از زندگی

من مطمئنم

در ضمن من ریاضیم خوبه

حالا نمیدونم درسای شما در چه حده..ولی سوال داشتی بپرس بتونم جواب میدم

سلام ،تازه باتون آشنا شدم عجیبه شوهرتون سر کار نمیرن؟

مینای من 

مینای قشنگم 

نمیدونم چرا واقعا اما ...یاد چند سال پیش افتادم و اون پستی که . 

شاید درست نباشه یادآوری روزای بد گذشته ولی میگم 

یاد اون شب افتادم که تنها توی کوچه از کلاس زبان برمیگشتی و یه موتوری مزاحمت شده بود.یاد ترس و لرزت. و بعد از اون خشم و اون حس بعدش نسبت به سیاوش 

به محل زندگی ت 

به آدمای کشورت 

مینا. همه ش گذشت. تو الان کجایی؟ جایی که آرزوی خیلیاست. از جملات بیخود انگیزشی متنفرمممم اما لذت ببر از موقعیتت. قدرشو بدون . داری آرزوی امثال منو زندگی میکنی رسما . زندگیش کن 

میدونی . خودتم میدونی که از پسش برمیای 

اول بزا من واسه اون جمله کوروش که گفت گریه م گرفته بود ولی گریه نکردم، بمیرم ... عزیزممم .. جوجه دوست داشتنی ... کی انقدر بزرگ و عاقل شده؟ :) افرین مینا! آفرین که انقدر خوب کوروش تربیت کردی ...

عزیزم .. دورت بگردم با غم و رنجی که توی دلت داری .. کاش میتونستم برات کاری کنم ... ولی خب جز دعا کاری از دستم برنمیاد.

من مطمئنم روزهای خوبی از تو میخونم عزیزم. الان رنج میکشی، ولی آینده خوبی در انتظارت ... تو همیشه نشون دادی که از پس مشکلات و سختی ها برمیای.

مراقب خودت باش عزیزم :*

سلام‌مینا جانم 

عزیزم به نظر من تو خیلی قوی هستی و میتونی مشکلات و سختی هارو مدیریت کنی

کالج رفتنت هم مبارکه،بعدم به به و چه چه به این کوروش جانم که انقدر خوبه واقعا هزار ماشالله سلامت باشه الهی و خوشحال

یادمه یک دوستی تو کامنتها بهت گفت تا چندمدت بعد از مهاجرت هیچ تصمیم مهمی رو نگیر به نظر منم درست گفته

تو وقتی که فکر میکردی نیاز به مشاور داری از روانشناس کمک گرفتی و حال خودتو خوب کردی و دلتنگ بودی برای همسرت  برای بودن کنارش و حتما برای  همسرت هم همینطور بوده و خب حالا اوضاع بر وفق نیست متاسفانه اما این سرانجام هیچی نیست بنظرم و ممکنه اوضاع به مرور زمان و وقتی شاید رسما تو یک خونه باشید و همسر مشغول بشه و روتین زندگی بیاد دستتون،درست بشه.

و اینکه گفتی در سکوت با همسرت به سر میبری واقعا واقعا صبروتحمل بالا میخواد که یکی هی رو اعصاب باشه و آدم بخواد کوتاه بیاد تو دایرکت اینستا هم گفتم سر قضایای من نتونستم تحمل کنم و دعوای بدی راه انداختم امان از دست مردای زورگو و خودخواه 

ولی مینا تو درهرصورت با کالج رفتن درآینده میتونی مستقل وقوی باشی

من شرایط سختت رو میبینم اما میدونم تو آدمی نیستی که شکست بخوری وناامید بشی و حتما حتما موفق میشی و راه خوشحالی و خوشبختی ت رو پیدا میکنی

سلام مینای خوبم

اینقدر از کالج رفتنت خوشحال شدم که حد نداره...مطمئنم که موفق میشی...این خط اینم نشون+

وای کوروشم چه آقا شده...بوس به لپاش...عزیزم...برات گل میاره؟چه جنتلمنه 

چرا سیاوش سر کار نمیره؟یعنی چیجوریه من نمیدونم باید از طرف دولت بهش کار معرفی بشه؟خودش بره دنبالش؟قبلش باید مقدماتی فراهم کنه برا کار؟مهارت خاصی یاد بگیره؟اگه سر کار میرفت مطمئنا اصطکاک کمتری با هم پیدا میکردین.

کاش کمی زودتر برامون بنویسی...وبلاگ رو خیلی دوست دارم...اصلا خوندن برام ارجحیت داره نسبت به دیدن عکس.

از کلاسای زبانت بیشتر برامون بگو...از انگلیسی حرف زدنت برامون بذار اگه میشه...من دارم بصورت خودخوان زبان میخونم‌ببینمت انگیزه بگیرم.

حتما روزهای خوب در راهه...

خود خدا گفته اخه...ان مع العسر یسرا..

سلام مینا جان

من از خیلی وقت پیش میخوندمت و همیشه منتظر روزی بودم و هستم که بیای بنویسی چقدر عمیقا خوشحالی و حالت خوبه.

 وبلاگ دیگه ای رو میخونم که نویسنده اش شاید بیش از ۱۰ سال از شما بزرگتر باشه، سال ها قبل با پسر و همسرش مهاجرت کرده به آمریکا به خاطر مشکلاتش توی ایران.

توی آمریکا از همسرش جدا میشه، درس میخونه، مهاجرت میکنه کانادا با پسرش.

الان بعد از چندین سال میگه حال خودش و پسرش خوبه، کار میکنه، خونه و ماشین داره، پسرش درس میخونه، مسافرت میرن و ...

اینو گفتم بدونی آدمای دیگه هم هستن که به همراه مشکلات و رنج های غربت و مهاجرت مشکلات دیگه هم داشتن و از پسش بر اومدن.

من فکر میکنم شما خیلی خیلی توانایی‌هات زیاده، دیدت وسیعه، مادرانگی هات قویه، همه اینا کمکت میکنه به موقع اش یه زندگی خوب داشته باشی.

عجله نکن، سال‌ها صبر کردی، یه مقدار دیگه هم صبر کن، امید داشته باش، راه درست رو پیدا میکنی و قطعا موفق میشی و همین جا مینویسی چقدر عمیقا خوشحالی

سلام من خواننده وبلاگتون بودم یه مدت آدرس وبلاگتون رو یادم رفت امروز اتفاقی دیدم .خیلی خوشحال شدم رفتین . ان شاء الله براتون خیر باشه  الهی آمین .

ببخشید میشه آدرس اینستاتون رو بگین ؟

عزیزمی دختر😘

کالجت چند روز تو هفته هست؟

دوتا کار را میتونم بهت پیشنهاد کنم که برای زندگیت عالیه. 

اول اینکه به نزدیکترین کلیسا نزدیک خکنتون برو. بگو که دوست داری در کارهای charity شرکت کنی و این صحبتها.  دو روز تو هفته؛ صبح تا ظهرت را مثلا اینطوری پر کن. حالا چرا این مهمه؟ جدا از ابنکه باهاشون دوست میشی و کلی کیف میکنی و اینا، اونا هم با تو اشنا میشن و راههای رسیدن به اهدافت را بهت نشون میدن.  و بسیار مهم تر از همه؛   در نهایت یه نامه بهت میون که میگه این خانم مثلا از فلان موقع تا الان داره برا ما کار charity  میکنه.  این نلمه خیلیییی مهمه. از وکیلتون بپرسی دقیقتر میتونه بگه چقدر این نامه کار راه انداز هست. من یه دوست داشتم که مدل شما مهاجرت کرد و کلا نصف زندگیش را با این نامه جلو برد. این از این.

۲)  آ تو چرا دو تا نصف روز نمیری یه ارایشگاهی جایی کارآموزی کنی؟  میدونم فعلا مدرک و اینا نداری. برو بگو اقا اصی رایگان میام. ولی بزارین بیام تو مغازتون.  سودش چیه؟

اولا درسته رایگان هست. ولی سابقه کار محسوب میشه.  دوما ۴ تا مشتری پیدا میکنی. سوما با اصطلاحات کار اشنا میشی. چهارما وقتی مدرک و این چیزات را گرفتی در لحظه کار برات امادست.  بچه برو سر کار. یعنی چی که برنامه خاصی نداری الان. حتی اگه رایگان هم هست برو

۳)  رو پنل هتلتون بزن کوتاهی مو رایگان (یا فلان قدر پول اگر از لحاظ قانونی میتونی پول بگیری) حالا ۴ تا شوید مو هم این خارجکیا بیشار ندارن. بگو هم هیچی حالیم نیست و اینا.   دست به کار شو عشقم :*** 

در نهایت واقعا دمت گرم. خیلی خیلی خیلی خیلی سخته و حق داری خسته و ناراحت باشی. حق داری.  من فقط سعی میکنم با گفتن اینا لبخند به لبت بیارم و روزنه های حدید برات وا کنم.  

من هم همش اومدم وبلاگ و به در بسته خوردم. البته که می‌دونم توی این شرایط حتما حوصله وبلاگ نویسی نداشتی....

هیچ حس عذاب وجدان نداشته باش بابت اینکه فعلا با سیاوش باشی تا قوی بشی و بعد اگه خواستی جدا شی. منم هنوز نه بچه دارم و تو ایرانم، ولی اینجوری به ماجرا نگاه میکنم و سعی میکنم حس بدمو سرکوب کنم...

و اینکه من دلم میخواد یه مامانی مثل تو باشم و یه بچه ای مثل کوروش داشته باشم...آرزوی محالمم این بود که مامانم مثل تو بود:((

مینای عزیزم دیروز چقدر از آپ کردنت خوشال شدم ^-^ اصلا همیشه از آپ کردنت خوشحال میشم ^-^ اصلا تو بیخود میکنی در اینجا رو تخته کنی حتی اگر سالی یک بار آپ کنی ...

اون جمله ات رو که خوندم (ریتم کند زندگی) دو تا شاخ رو سرم سبز شد قشنگ ، واقعا تو دوماه مهاجرت چه انتظار بیشتری از خودت داری ؟! رفتی کالج ثبت نام کردی ، دوست پیدا کردی ، و کوروش رو هم به مهد عادت دادی . چی ازین بهتر ؟! به قول کریس جنر you're doing amazing sweetie :)) بسه دیگه عن پرفکشنیستی رو درنیار که ! یکم راضی باش از خودت ...

راجع به پیشنهاد همسرت همه گفتن وای چه کار خوبی کردی هیچی نگفتی و ... من بنظرم این روحیه زن ِ زندگی طور ایرانیه ! همون بسوز و بساز خودمون ... من نمیدونم اگه جات بودم چیکار میکردم! اما حداقل یه تلنگری چیزی که آقا من با این اصول زندگی میکنم یه اولتیماتوم ای چیزی ... اصن درک نمیکنم همسرت چه تصوری از مهاجرت داشته که حتی زبانشو یاد نگرفته ! بابا انگلیسی که خوبه . چین هم بری باید ماندارینی یاد بگیری فرانسوی اسپانیولی این همه زبان سخت رو مردم یاد میگیرن تنها برای اقدام به مهاجرت ... اوففف !

حالا با این اوصاف زبان کوروش تغییری کرده ؟! چیزی بلد شده ؟!
حس میکنم تازه یکمی مث من شدی که حتی حرفامو تو وب هم نمیتونم بزنم و کلا سفره دلم هیچ جا باز نمیشه ، با این تفاوت که من درونگراییم هم از تو بیشتره :)
ولی برا دانشگاه و قدمای بعدیت آرزوهای خوب دارم ..

اون قسمت فاز ِ گنگیت ام دوست داشتم :)) تو دهن بدخواهام بزنم :)) همچین لاتیشو پر کردیا :))
در کل مرسی که این پستت پر از رشد و شکوفایی و سبز شدن بود . البته که شاید خودت تاریک و دل گرفته ببینیش اما ما داریم از دور میبینیمت که میدرخشی و قوی هستی و مادر خوبی هستی و قراره کلی تصمیمای خوب و سازنده دیگه هم برا خودت بگیری ^-^

مینایی سلام

صبح کامنت گذاشتم فکر کنم نرسیده بهت.

حالا دوباره میذارم برات

مینا

من دارم میر م شمال

حالا ک تو نیستی😞

استال گیلان.

فعلا ساوه ایم

که گرچه رنج به جان می رسد، امید دواست 🌱

مینا جانم

همین که با وجود رنجی که تو چشات مشخصه اونجا منفعل نیستی یعنی تو یه زن قوی و بسیار مستقل هستی

و خوشحالم که تو این مدت کوتاه تو کشور غریب تقریبا راهتو پیدا کردی

این یعنی الانشم باید به خودت ببالی

و چه خوب که در برابر سیاوش سکوت کردی

من مطمئنم که تو یه روزی تو  با فکر کردن به این روزا به خودت افتخار می کنی و خدارو شکر می کنی به خاطر داشتن بهترین موقعیتت 

حتما اون روز خیلی نزدیکه

سلام مگه شهرداری کلاس زبان نمیذاره برای مهاجرین آخه کشورهای مهاجر پذیر برای ورود سریع مهاجرها به جامعه کلاسهای رایگان زبان کشورشون رو میذارن؟  انگلیسو نمیدونم اما من ایتالیا کلاس میرفتم .  ۸ ترمه کلاسا ومدرک هم بهت میدن

مینا جانم سلام

بذار اعتراف کنم فکر میکردم من زن قوی هستم ولی فدرت و اراده و توان و تحمل و صبوری تو رو تحسین میکنم. 

تو هم مثل دوستات که بهت میبالن به خودت افتخار کن عزیزدلم.

راستش وقتی خوندم که از جدایی نوشتی غم دلم رو گرفت . هنوز امیدوارم با گذشت زمان این بحران تموم بشه 

کار خوب و درستی کردی به سوالش فعلا جواب ندادی. هنوز برای جواب دادن خیلی زوده. 

اینکه در سکوت میگذرونی خیلی سخته ولی درست ترین کاره. 

تو زندگی درستی رو اونجا پایه ریزی کدری و مطمئنم درست هم پیش میبریش 

***** **** **** ******* ** ***** **** ******** **** ***** ****** *** ****** **** ***** *** ****** 

من به فدای مهربونی تو آخه ♥️

سلام اول کاربگم لطفاوبلاگ رودرهیچ صورتی تعطیا نکن.وبعدهم اینکه میناجان شایدتلاش وانگیزه ی توکه هنوزنرسیده رفتی کالج ویه مدرسه خوب برای کو وش پیداکردی باعث حرکت سیاوش هم بشه به شرطی که تواصلاازش نخوای بزارخودش به این مهم برسه.واگرم نشدبازم توچیزی روازدست نمیدی.میناجان سیاوش خودش نمیره سرکاریااینکه فعلا اجازه ی کارکردن نداره.؟راستی ازخانوادت توی ایران چه خبر؟اوناازمشکل تووسیاوش خبردارند؟خواهری که منچستره چی؟نظراوناچیه.فقط اازیه چیزی ناراحتم واونم اینکه ماشاهدبیتابی این یکسال اخیرتودربارهی دلتنگی برای سیاوش بودیم واونوقت اون اینطوری گند زدبه همه چی.کسی چه میدونه شایداینطوری ب ای توبهتررقم بخوره دراینده

سلام اول کاربگم لطفاوبلاگ رودرهیچ صورتی تعطیا نکن.وبعدهم اینکه میناجان شایدتلاش وانگیزه ی توکه هنوزنرسیده رفتی کالج ویه مدرسه خوب برای کو وش پیداکردی باعث حرکت سیاوش هم بشه به شرطی که تواصلاازش نخوای بزارخودش به این مهم برسه.واگرم نشدبازم توچیزی روازدست نمیدی.میناجان سیاوش خودش نمیره سرکاریااینکه فعلا اجازه ی کارکردن نداره.؟راستی ازخانوادت توی ایران چه خبر؟اوناازمشکل تووسیاوش خبردارند؟خواهری که منچستره چی؟نظراوناچیه.فقط اازیه چیزی ناراحتم واونم اینکه ماشاهدبیتابی این یکسال اخیرتودربارهی دلتنگی برای سیاوش بودیم واونوقت اون اینطوری گند زدبه همه چی.کسی چه میدونه شایداینطوری ب ای توبهتررقم بخوره دراینده

سلام مینا جان

من وبلاگ شما خیلی کم تابحال کامنت گذاشتم وبلاگ آوا کامنت میذارم اما تقریبا پیوسته دنبال کردم مطالبت رو و همیشه چ دورانی ک تنها پسرت رو بزرگ میکردی چ الان به قدرتت و جسارتت غبطه خوردم

اما ی چیزی بگم راستش من میدونستم وقتی بیای پیش همسرت ازون حس عاشقانه ای ک از دور بهم داشتین شاید خیلی خبری نباشه چون من وقتی ازدواج کردم با همین شرایط روبرو شدم همسر من سالها تنها زندگی کرده و به تنهایی خو گرفته اونموقع ک نامزد بودیم خیلی دوس داشت سریع ازدواج کنیم تا از تنهایی دربیاد اما وقتی اومدم دیدم ایشان تنها بهتر زندگی میکنه اما خب چ میشه کرد بچه های من ب پدرشون وابسته هستن و من نتونستم همه چی رو تموم کنم من شاید دوسال مثل این شرایطی ک داشتی رو داشتم همسرم مثل یک غریبه نه مثل یک روح توی خونه بود و من روز بروز داغونتر شدم تااینکه تصمیم گرفتم خودمو بالا بکشم اونوقتا شما تنها  پسرت رو بزرگ میکردی پیش خودم گفتم منم مث مینا فک میکنم تنهام و باید قوی باشم درس خوندم شغلی ک سالها آرزوش رو داشتم بدست آوردم و الان خیلی اوضاع روحیم بهتره همسرمم درسته مث قبله اما حداقل کمی فهمیده من آدم آنچنان بی ارزش و بی لیاقتی ک فکر میکرد نیستم درسته اوضاع من کاملا خوب نشد اما الان نسبتا قابل تحمله

برای همین ازت میخوام فعلا ب رابطه نابسامانی ک داری فک نکنی فقط به موفقیت تحصیلی خودت و پیشرفت بچه ات فکر کن و شاید دوسال دیگه بیای اینجا و بنویسی ما سه تا کنار هم آرومیم این چیز دوری نیست تجربه کردم ک میگم

راستی ی سوال پسر شما تقریبا همسن بچه های من هست اونجا بچه ها از ۴ سالگی مدرسه میرن؟ بعد چی یاد میگیرن؟

مینا میدونم از پسش بر میای💖

دور نمایی که ازت میبینم اینه که اونجا یه شغل خوب داری، یه خونه ی قشنگ با وسایل دلبر، و یه عااالمه دوست و رفیق فابریک و اینکه شاد و خوشحالی😘

من تو همین مملکت و شهر آشنای خودمون کار شخصی خودم رو راه انداختم و به قعر چاه بی‌حوصلگی و استرس سقوط کردم، تو که رفتی به یه مملکت دیگه و کنار مردی هستی که چند سال پیشش نبودی، حالت کاملا طبیعیه جونم

 به نظرم با شناختی که ازت دارم و میدونم فرق داری با همسرت و اهل سکون نیستی، خیلی خیلی پیشرفت میکنی اونجا. مطمئنم.

مینا وقتی بهت فکر میکنم از ته قلبم حس امید و موفقیت و تلاش رو در وجودت میبینم و راستش مطمئنم روزهای بهتر و بهتر میان سراغت چون لایقشی🤩

فقط از ته قلبم برات ارزو میکنم که زودتر به ارامش برسی حالا به هر نحوی و هرجور که صلاحته

خدایا لطفا دل مینای پر از احساس مارو اروم کن  لطفا لطفااا

میشه از طرف من کوروش رو یک بوس محکم کنی 

اخه بچههه اینقد باکمالات مگه داریمممم

قشنگ مشخصه دست یه مامان لطیف تربیت شده نه یک مامان خشن 

اخخخخخ مردم براش 😘😘😍😍😍😍

مینا اشک ریختم برای اون حرف کوروش، آخه خودم جای تو گذاشتم کوروش جای پسرم که اگه آیت حرف بهم بگه دلم میخواد برای این شجاعتش این همه استواری تا جون در بدن دارم زندگی خوبی براش بسازم ،مینا من دلم روشن براااااات 

اینکه حرکتت و خوشحالیم رو وابسته همسرت نکردی مرحبا داره اینکه مسئولیت زندگیت رو قبول کردی مرحبا داره 

از همین الان سلام کن به روزهای قشنگت

سلام عزیزم

چ جالب خداروشکر ک مدرسه پسرتون خوبه اینها همه مهارتهای زندگی هست ک توی مدارس یاد میدن متاسفانه درسهای ما مهارتی وکاربردی نیستن امیدوارم به یاری خدا روزی بیاد ک ب جایگاهی ک شایسته اش هستی برسی بدون اغراق شخصیت شما خیلی قویه من همیشه میخونمت و ازت یاد میگیرم